და თუ იცოდა ამ დღემ რომ სამყაროში მოდიოდა საოცარი მარტოსული- ყველას სათქმელი რომ ეთქვა, ყველას საფიქრალი გრაალის თასში მოექცია- ისე რომ ვერავინ მიხვდა, რომ გალაქტიონმა- ის იპოვა ერთ თიხის თასში ცრემლიან ლექსად.. მერე ....უკვდავებასთან წილნაყარი საკუთარმა სიდიადემ გააოცა,,, მერე ატირდა ,, მიტოვებული ვით მეფე ლირი"" მხოლოდ იკითხა,,, რომელი საათია? დასარულად მკლავების ფრთებივით გაშლა ირჩია, რომ დაწყებულიყო უკვდავება...ამღერებული ლექსის, რადგან- ახლაც ისევ ისე ქრის ქარი, ფოთლებიც ისევ ისე მიქრიან ქარ და ქარ- ეს ჩემი♥ გალაქტიონია... ოღონდ ამ ფოთოლცვენაში არც მე არ ვიცი კითხვასე პასუხი: ,,სადა ხარ? სადა ხარ? სადა ხარ?"...